Duponchelia fovealis

Ćma Duponchelia fovealis

Informacje ogólne

Ćma Duponchelia fovealis jest gatunkiem polifagicznym, żerującym na szerokiej gamie żywicieli z 38 rodzin roślin. Należą do nich rośliny ozdobne, takie jak róże i gerbery, rośliny wodne, rośliny warzywne, takie jak seler, papryka i sałata, oraz chwasty. Zwalczanie gąsienic tego gatunku za pomocą syntetycznych pestycydów jest bardzo trudne.

Cykl rozwojowy i wygląd ćmy Duponchelia fovealis

Osobniki dorosłe ćmy Duponchelia fovealis mają kolor od jasno- do ciemnobrązowego z wyraźnie widoczną białą marszczoną linią na skrzydłach pokrywowych. Koniec ich wyjątkowo długiego brzucha wygina się w górę niemal pionowo, przy czym u samców brzuch jest często dłuższy niż u samic. Ich kolejną charakterystyczną cechą jest trójkąt utworzony przez głowę i skrzydła pokrywowe. Ćmy latają głównie w nocy, ale czasami można je zobaczyć w ciągu dnia.

Owad składa jaja pojedynczo lub w skupiskach od 5 do 10 jaj zachodzących na siebie w sposób przypominający dachówki na górnej i dolnej powierzchni liści w pobliżu żył lub nisko na pniu bądź łodydze blisko ziemi. Różowo-czerwone jaja mają około 0,5 mm średnicy i z czasem stają się coraz ciemniejsze. Tuż przed wykluciem, które następuje około tydzień później, w jaju widoczna jest młoda larwa. W pełni wyrośnięte gąsienice osiągają długość 20–30 mm i mają kolor kremowobiały. Wzdłuż grzbietowej powierzchni ciała znajdują się pary ciemnych kropek. Ciemna głowa jest również widoczna, podobnie jak cztery ciemne kropki za puszką głowową. Ma 4 pary posuwek (nóżek odwłokowych).

Gąsienice występują w podmokłych, wilgotnych miejscach, a zatem można je znaleźć głównie nisko w uprawie, często w rozkładającym się materiale organicznym na ziemi lub podłożu. Żywią się odpadami, a także materiałami biologicznymi. Młode larwy żerują na liściach i kwiatach, a następnie drążą łodygę, aby wynurzyć się na poziomie gruntu. Gąsienice przepoczwarzają się w ziemnym kokonie, ukrytym w uprawie lub w innym odpowiednim miejscu w pobliżu. Przepoczwarczenie następuje w kokonie utworzonym z przędzy, wydzieliny i cząsteczek gleby. Sama poczwarka ma kolor żółtobrązowy, a następnie staje się ciemniejsza, gdy osobnik dorosły zbliża się do wynurzenia, i mierzy od 9 do 12 mm.