Trianum-G
Informacje ogólne
Ralstonia solanacearum jest patogeniczną bakterią roślin. Jest to choroba przenoszona przez glebę, która kolonizuje ksylem, powodując więdnięcie bakteryjne i zgniliznę. Ma bardzo szeroki zakres potencjalnych roślin żywicielskich.
Cykl rozwojowy i wygląd śluzaka ziemniaka
Ralstonia solanacearum jest organizmem kwarantannowym w Europie, który jest uważany za organizm bioterrorystyczny w Stanach Zjednoczonych. Występuje powszechnie w glebie w regionach tropikalnych oraz subtropikalnych i jest przenoszony przez wprowadzanie materiałów rozmnożeniowych (sadzeniaki, sadzonki roślin ozdobnych) z cieplejszych regionów. Wyróżnia się wiele ras, które mogą atakować różnych żywicieli. Rasa 3 ogranicza się do ziemniaków i pomidorów. Podczas gdy inne rasy rozwijają się najlepiej w temperaturze 35–37°C, w przypadku rasy 3 optymalna temperatura wynosi 27°C, przez co ryzyko jej wystąpienia jest większe w regionach o umiarkowanym klimacie. Może bez problemu przeżyć w wodzie i wielu różnych typach gleby oraz na alternatywnych żywicielach, takich jak chwasty. Atakuje rośliny przez rany lub aparaty szparkowe, a następnie rozprzestrzenia się na naczynia w ksylemie. W przypadku ziemniaka choroba jest przenoszona przez bulwy. Rozprzestrzenianie się infekcji na inne rośliny odbywa się poprzez przenoszenie bakterii z korzeni zainfekowanych roślin na sąsiednie rośliny. Bakterie mogą być również przenoszone za pośrednictwem wody do nawadniania.
Częstość występowania choroby jest najwyższa, gdy wilgotność gleby jest wysoka, na przykład w czasie deszczu. Gdy temperatura jest niska, infekcja może pozostać utajona, dopóki warunki nie będą korzystniejsze. Utrudnia to rozpoznawanie zainfekowanych pól.
Objawy uszkodzeń
W przypadku upraw polowych ziemniaka bakterie Ralstonia solanacearum powodują więdnięcie i żółknięcie liści oraz skarlenie roślin. Naczynia wewnątrz rośliny brązowieją, a po jej nacięciu z rany wypływa szlam bakteryjny. Gdy bakterie atakują młode rośliny przez zainfekowane bulwy, więdnięcie i obumieranie roślin następuje szybko. Zwiędłe liście zachowują zielony kolor, a następnie całkowicie wysychają. Na zainfekowanych łodygach pojawiają się długie, ciemnobrązowe smugi. Tkanka naczyniowa w bulwach staje się szarobrązowa, podobnie jak wypustki na bulwach. Tę chorobę można odróżnić od infekcji powodowanej przez bakterie Clavibacter na podstawie bakteryjnego śluzu wytwarzanego z ran, który nie występuje w roślinach zakażonych bakteriami Clavibacter.
W przypadku pomidora najpierw atakowane są najmłodsze liście. Wykazują oznaki więdnięcia w ciągu dnia, które mogą zniknąć we wczesnym stadium zakażenia. W warunkach sprzyjających bakteriom cała roślina zwiędnie wkrótce po pojawieniu się pierwszych objawów. Gdy warunki są mniej sprzyjające rozwojowi choroby, rośliny mogą wykazywać oznaki zahamowania wzrostu i wytwarzać wiele korzeni przybyszowych na łodydze. Tkanka unaczynienia łodygi jest zabarwiona na brązowo, a po rozcięciu łodygi, z rany wydziela się szlam bakteryjny. Pozwala to na odróżnienie choroby od uszkodzeń wywoływanych przez patogeny Verticillium lub Fusarium.
Objawy uszkodzeń
Zapobieganie śluzakowi ziemniaka
- Używaj wolnych od chorób materiałów rozmnożeniowych (nasiona, sadzonki, bulwy)
- Dezynfekuj noże i inne narzędzia tnące
- Kontroluj nicienie, ponieważ powodowane przez nie rany na korzeniach ułatwiają bakteriom zainfekowanie uprawy
- Nie używaj ciętych ziemniaków do rozmnażania, ponieważ wycinanie bulw może zwiększyć częstość występowania choroby nawet o 250%
- Wprowadzono przepisy ustanawiające środki kwarantanny, w tym pięcioletni zakaz korzystania z pola do sadzenia ziemniaków w przypadku wykrycia zakażenia ziemniaków na tym polu
Zapobiegaj chorobom roślin poprzez zapewnienie optymalnych warunków uprawy.