Informacje ogólne
Turkuć podjadek jest owadem wszystkożernym (polifag), który odżywia się zarówno wieloma częściami roślin jak i bezkręgowcami (głównie drutowcami i pędrakami, a także drobnymi ślimakami i dżdżownicami).
W Polsce jest bardzo pospolity, najliczniej występujący w lekkich glebach lekkich, próchniczych i dobrze spulchnionych. Uszkodzenia roślin powodują zarówno larwy, jak i osobniki dorosłe, przy czym największe szkody powodują larwy żerujące wiosną. Zaleca się lustrowanie upraw w czasie wschodów – o obecności turkucia będzie świadczyć uniesiona ziemia oraz więdnące, żółknące i zasychające rośliny.
Cykl życia i wygląd turkucia podjadka
Turkuć podjadek ma znacznie powiększone, łopatowate przednie kończyny, z ostrymi wyrostkami ułatwiającymi kopanie podziemnych korytarzy. Dorosły osobnik ma 45-70 mm długości, w kolorze od szarobrązowego do żółtawobrązowego. Ciało jest tęgie, walcowate, pokryte drobnymi włoskami. Tylne skrzydła błoniaste są ukryte pod przednią warstwą skrzydeł skórzastych.
Owady drążą tunele w glebie, kilka centymetrów pod ziemią. W okresie godowym samce wabią samice, a do zapłodnienia dochodzi pod ziemią. Po kryciu samice tworzą dużą podziemną komorę, w której składają 100-300 jaj. Jaja wykluwają się w ciągu 2-3 tygodni, ale samica nadal opiekuje się potomstwem, dopóki larwy nie osiągną drugiego stadium rozwojowego. Po tym czasie larwy odchodzą, aby żerować i rozwijać się niezależnie. Rozwój od jaja do dorosłego osobnika zdolnego do rozrodu trwa około 2 lat.
Objawy uszkodzeń
Turkuć podjadek drąży korytarze wzdłuż rzędu roślin, tym samym uszkadzając ich korzenie, które więdną i obumierają. Może też nadgryzać kłącza i bulwy korzeniowe - stad nazwa „podjadek". Największe szkody powoduje w młodych roślinach. Turkuć może też uszkadzać owoce leżące na ziemi.