

Informacje ogólne
Miodówka gruszowa plamista (Cacopsylla pyri) jest szeroko rozpowszechnionym szkodnikiem gruszy w Europie Środkowej, który może wyrządzić poważne szkody w sadach gruszkowych.
Cykl rozwojowy i wygląd miodówki gruszowej plamistej
Dorosłe osobniki miodówki gruszowej plamistej mają 2–3 mm długości i kolor od pomarańczowoczerwonego do czarnawego. Na tylnej części tułowia mają białe, podłużne pasy. Ich przednie skrzydła są przezroczyste, z widocznymi ciemnymi żyłkami. Jaja są owalne, mają około 0,3 mm długości i żółtawopomarańczowy kolor. Nimfy są początkowo żółtawe z wyraźnie widocznymi purpurowoczerwonymi oczami. Osobniki w późniejszych stadiach rozwojowych mają kolor od fioletowego do czerwonobrązowego z białawymi podłużnymi pasami i czarnymi znakami na głowie i ciele.
Dorosłe osobniki miodówki gruszowej plamistej zimują, chroniąc się w korze drzew gruszy. Dorosłe osobniki stają się aktywne wiosną i zaczynają żerować na młodych liściach i kwiatach. W szczelinach kory gałązek składają jaja, z których po około 3 tygodniach wylęgają się młode. Istnieje 5 stadiów nimfalnych, które żywią się gałązkami i pędami. W zależności od temperatury rozwija się 3 lub więcej pokoleń rocznie. Zimujące osobniki dorosłe pojawiają się w listopadzie lub grudniu.
Objawy uszkodzeń
Żerowanie miodówki gruszowej plamistej prowadzi do zahamowania wzrostu oraz do zniekształceń liści i owoców. Ciężka infestacja może powodować przedwczesne opadanie liści i owoców. Kwiaty zaatakowane przez nimfy pierwszego pokolenia brązowieją i obumierają. Żerowanie później w sezonie może wpłynąć na zbiory w następnym roku na skutek osłabienia lub nieodwracalnego uszkodzenia pąków owocowych.
Miodówki gruszowe plamiste wydzielają duże ilości spadzi. Na spadzi często rozwija się czarna pleśń, pokrywając pędy, liście i rosnące owoce warstwą lepkiej czarnej mazi.