Addit
Informacje ogólne
Mszyca smugowa (Macrosiphum euphorbiae) pochodzi z Ameryki Północnej, ale obecnie występuje na całym świecie. Jest to wysoce polifagiczny gatunek, preferujący rodzinę Solanaceae (szczególnie ziemniaka), ale jego występowanie stwierdzono na ponad 200 gatunkach roślin z ponad 20 rodzin. Szkodnik ten kolonizuje różne rośliny warzywne i ozdobne uprawiane w szklarniach, w tym pomidory, bakłażany i róże.
Informacje na temat mszycy smugowej
Cykl rozwojowy i wygląd mszycy smugowej
Mszyce mają złożony cykl rozwojowy, a osobniki dorosłe mogą występować zarówno w postaci uskrzydlonej, jak i bezskrzydłej, i charakteryzować się różnorodnością kolorów. W przypadku rozmnażania bezpłciowego młode mszyce rodzą się w postaci rozwiniętych nimf. Natychmiast zaczynają żerować na soku roślinnym i szybko rosną. Gdy rozmnażanie ma charakter płciowy, mszyce składają jaja, które zimują. W szklarniach rozmnażanie również odbywa się poprzez partenogenezę, a zapłodnione samorodne osobniki żeńskie wytwarzają nowe pokolenia osobników żeńskich. Mszyce linieją czterokrotnie zanim osiągną dojrzałość. Po każdym linieniu zrzucają białą skórę, co zdradza ich obecność w uprawie.
Dorosłe mszyce smugowe są duże i smukłe i mają długie, zielone syfony, długie nogi i długi ogonek. Dorosłe osobniki są zwykle zielone, ale mogą również być różowe bądź czerwone (szczególnie na pomidorach), w zależności od źródła pożywienia. Nawet postaci uskrzydlonej mogą być czerwone.
Bezskrzydłe mszyce ziemniaczane mają wydłużone ciało o długość 1,7–3,6 mm, z ciemnym podłużnym paskiem biegnącym wzdłuż powierzchni grzbietowej. U osobników zielonych pasek ten jest ciemnozielony, natomiast u osobników różowych ma kolor ciemnoczerwony. Ten podłużny pasek jest szczególnie charakterystyczny dla mszycy smugowej i jest najbardziej widoczny u nimf. Niedojrzałe osobniki są pokryte lekką warstwą białawoszarego wosku. Po dotknięciu mszyce natychmiast odpadają z rośliny.
Objawy uszkodzeń
Nimfy i osobniki dorosłe pobierają składniki odżywcze z rośliny i zakłócają równowagę hormonów wzrostu. W ten sposób wzrost rośliny zostaje opóźniony, co powoduje deformację liści lub, jeśli do infestacji dojdzie wystarczająco wcześnie w sezonie, śmierć młodych roślin. Zahamowanie wzrostu i defoliacja zmniejszają plon.
Sok roślinny jest bogaty w cukry, ale ma niską zawartość białka. W związku z tym mszyce muszą wydobywać duże ilości soku, aby uzyskać odpowiednią ilość białka. Nadmiar cukru jest wydzielany w postaci spadzi, przez co roślina i jej owoce są lepkie. Na tej spadzi wyrasta czarna pleśń grzybicza (Cladosporium spp.), która skaża owoce i rośliny ozdobne, czyniąc je niezdatnymi do sprzedaży. W tym samym czasie zmniejsza się fotosynteza liści, co wpływa na produkcję.