Miglyphus
Informacje ogólne
Miniarka ciepłolubka (Liriomyza trifolii) pochodzi z Ameryki Północnej, ale występuje również w Europie od około 1976 roku. Miniarka ciepłolubka (Liriomyza trifolii) jest polifagicznym gatunkiem i dlatego żyje na wielu roślinach żywicielskich, takich jak chryzantema, gerbera, łyszczec, seler, słodka papryka, groch, fasola i ziemniak. W szklarniach występuje głównie na gerberach i chryzantemach. Obecnie owad jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie.
Cykl rozwojowy i wygląd miniarki ciepłolubki
Cykl rozwojowy miniarki dzieli się na następujące etapy: stadium jaja, 3 stadia larwalne, stadium spoczynkowe i postać dorosła. Dorosłe miniarki to małe żółte i czarne muchówki długości co najwyżej kilku milimetrów. Podczas żerowania lub składania jaj dorosłe samice drążą dziurę za pomocą uzębionego pokładełka, zwykle w górnej części liścia. Plamy jaj są owalne i trudne do odróżnienia od miejsc żerowania.
Larwy Liriomyza trifolii są w całości ochrowożółte. Gdy larwa wylęga się z jaja, zaczyna natychmiast żerować na liściach, drążąc rozległe tunele w dół do tkanki mezofilnej, co powoduje uszkodzenia, pozostawiając zewnętrzne warstwy liścia nienaruszone. Na krótko przed przepoczwarczeniem, wyrosła larwa wycina w liściu sierpowaty otwór za pomocą aparatu gębowego. Po mniej więcej godzinie larwa wychodzi z liścia i opada na ziemię. Następuje to wczesnym rankiem. Larwa wpełza w glebę, aby się przepoczwarczyć. Niewielki odsetek larw pozostaje zawieszony na liściach i tam się przepoczwarcza.
Objawy uszkodzeń
Miniarki powodują uszkodzenia roślin zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio. Bezpośrednie uszkodzenia powodowane są przez larwy drążące tkankę liścia, co prowadzi do wysychania, przedwczesnego opadania liści i uszkodzeń kosmetycznych. W obszarach tropikalnych i subtropikalnych może to prowadzić do przypalenia owoców, takich jak pomidor i melon. Utrata liści zmniejsza również wydajność. Jednak w dojrzałych roślinach owocujących upraw warzywnych znaczna ilość liści może ulec uszkodzeniu przed zbiorem.
Starsze larwy drążą szersze tunele. Plamy powstałe na skutek żerowania dorosłych samic również mogą zmniejszyć plony, uprawach roślin ozdobnych, ma to zazwyczaj mniejsze znaczenie. Sadzonki i młode rośliny mogą zostać całkowicie zniszczone w wyniku bezpośrednich szkód wyrządzonych przez miniarki.
W przypadku gerbery larwy miniarki ciepłolubki (Liriomyza trifolii) wygryzają się przez jajo, przez co ich tunele łączą się, tworząc małe płytki. W różnych uprawach można znaleźć pośrednie formy tworzenia tuneli pomiędzy tymi „tunelami płytkowymi” a zwykłymi tunelami, w związki z czym to kryterium identyfikacji gatunku jest niewiarygodne.
Pośrednie uszkodzenia powstają, gdy do tkanki roślinnej poprzez miejsca żerowania dostają się patogeniczne grzyby lub bakterie poprzez miejsca żerowania.
Objawy uszkodzeń
