Drososan
Pułapka na owady
Informacje ogólne
Od początku inwazji w sezonie 2008/2009 muszka plamoskrzydła, która pochodzi z Azji, rozprzestrzeniła się szeroko w Ameryce Północnej i Południowej oraz w Europie, gdzie spowodowała poważne straty w wielu uprawach borówek, wiśni i winogron.
Cykl rozwojowy i wygląd muszki plamoskrzydłej
Dorosłe osobniki muszki plamoskrzydłej są ma małe: mierzą 2–3 mm długości i ma rozpiętość skrzydeł 6–8 mm. Można je łatwo odróżnić od samców innych gatunków muszek Drosophila lub samic muszki plamoskrzydłej poprzez dużą ciemną plamkę na każdym skrzydle, od której pochodzi ich nazwa zwyczajowa. Samice mają silne, podobne do piły pokładełko, które służy do wnikania w skórę owocu żywiciela i składania jaj w owocu. Ich jaja są białe, o długości 0,6 mm i szerokości 0,2 mm. Każde jajo ma dwa przewody oddechowe, które wystają z owoców. Istnieją trzy stadia larwalne, przy czym w trzecim stadium larwy mają długość około 3,9 mm. Poczwarki Drosophila suzukii mają brązowy kolor i długość 3 mm.
W przeciwieństwie do innych gatunków muszek Drosophila samice D. suzukii składają jaja w zdrowych, niedojrzałych owocach. Rozwój larw ma miejsce w owocach. Larwy przepoczwarczają się całkowicie lub częściowo w owocach lub poza owocem na glebie.
Objawy uszkodzeń
Po złożeniu jaj przewody oddechowe wystają z owoców, ale trudno je dostrzec. Żerowanie larw na owocach sprawia, że jej tkanki się zapadają. Nawet jeśli do tego nie dojdzie, obecność larw w owocach powoduje, że stają się one niezdatne do sprzedaży. Nakłucia wykonane podczas składania jaj przez D. suzukii naraża owoce na atak wtórnych patogenów (np. bakterii, grzybów i drożdży). Pogorszenie stanu owoców może także zwiększyć ich podatność na atak innych gatunków muszek Drosophila. D. suzukii ma wielu różnych żywicieli, a szczególnie narażone na jego atak są owoce cienkoskóre (np. maliny, jeżyny, jagody, truskawki) oraz owoce pestkowe (np. czereśnie, śliwki).
Objawy uszkodzeń
