


Informacje ogólne
Piętnówka brukiewka (Lacanobia oleracea) jest przede wszystkim szkodnikiem atakującym uprawy szklarniowe, ale może również powodować straty w uprawach polowych. Jest polifagicznym gatunkiem żywiącym się roślinami z 14 rodzin, w tym roślinami uprawnymi, takimi jak pomidor, słodka papryka, sałata, kapusta włoska, ogórek, kwiaty cięte (szczególnie chryzantemy), jabłoń, a także wieloletnie i zdrewniałe krzewy i drzewa. Piętnówka brukiewka (Lacanobia oleracea) występuje w całej Europie, Afryce Północnej, na Bliskim Wschodzie, w umiarkowanej Azji Północnej i Azji Środkowej, północnych Indiach, Chinach, Korei i Japonii.
Cykl rozwojowy i wygląd piętnówki brukiewki
Skrzydła dorosłej piętnówki brukiewki (Lacanobia oleracea) są czerwonawobrązowe z jasnobrązowymi plamkami w kształcie nerki i cienką, zębatą białą linią wzdłuż tylnej krawędzi skrzydła pokrywowego. Tak jak u większości ciem nocnych, skrzydła tylne są szarawe i lżejsze niż przednie skrzydła oraz ciemniejsze na brzegach. Czułki są długie i cienkie. Głowa i klatka piersiowa są czerwonawobrązowe, a brzuch jest jasnoszarobrązowy.
Samice piętnówki brukiewki (Lacanobia oleracea) składają kuliste jaja na spodniej stronie liści w grupach od 50 do 300, często ułożone warstwami. Jaja są początkowo zielonkawe, ale stopniowo zmieniają kolor na jasnożółty lub prawie biały. Mają sześć stadiów larwalnych. W pierwszych dwóch stadiach larwalnych ich głowa jest jasnozielona, a później zmienia kolor na od białej do szarobrązowej z cętkami. Wzór plamek na larwach zmienia się w zależności od rośliny żywicielskiej i stadium rozwojowego. Na początku ich ciało ma błyszczący zielony odcień. Później po obu stronach staje się widoczny żółty podłużny pasek z czarnymi kropkami powyżej. Żółty pasek jest ograniczony od góry wąskim szarym paskiem. Starsze larwy mogą mieć kolor od jasnozielonego do jasnobrązowego, lub nawet czerwonawego z trzema ciemnoszarymi paskami grzbietowymi, częściowo przysłoniętymi szaroczarnymi paskami. Na każdym segmencie widnieje kilka ciemniejszych pasków biegnących poprzecznie i grzbietowo.
Gdy są gotowe do przepoczwarczenia, gąsienice szukają osłoniętego miejsca tuż pod powierzchnią ziemi lub pod okładziną z wełny mineralnej. Zostaje utkany lekki, luźny jedwabny kokon, a dwa lub trzy dni później tworzy się czerwonobrązowa poczwarka, która stopniowo zmienia kolor na połyskliwą czerń. Ćmy są aktywne nocą, a w ciągu dnia ukrywają się w szczelinach w ziemi i często są widoczne tylko wtedy, gdy zostaną zaskoczone, na przykład podczas podlewania roślin. Larwy również żerują prawie wyłącznie nocą.
Objawy uszkodzeń
Większe gąsienice zjadają duże obszary liści, a także mogą atakować łodygi, przez co stają się one słabe i podatne na pękanie. Młode rośliny mogą zostać całkowicie pozbawione liści, a wydzielina osadzona na owocach może zmniejszyć ich przydatność do sprzedaży. W warzywach owocujących mogą powstawać duże dziury zarówno w owocach zielonych, jak i dojrzewających. Drugie pokolenie larw często powoduje większe straty w owocach niż pierwsze.