Zaraza ziemniaka

Cykl rozwojowy i wygląd zarazy ziemniaka

Gatunki Phytophthora są bardzo wyniszczającymi organizmami zaliczającymi się do lęgniowców, a zatem ściśle rzecz biorąc nie są grzybami. Rozwijają się w temperaturze gleby od 15 do 23°C i przy wyższej zawartości wody niż optymalna dla wzrostu roślin.

Phytophthora zimuje w korzeniach, zakażonych bulwach i cebulkach lub w glebie w różnych stadiach: jako oospory (płciowe przetrwaliniki zimujące), zarodnie (specjalne struktury, które mogą bezpośrednio kiełkować lub wytwarzać zoospory), chlamidospory (grubościenne komórki grzybni, które są odporne na wysychanie) lub grzybnie. Zoospory powstają z zimujących struktur, które zakażają żywiciela. Zoospory to zarodniki mające wici, które umożliwiają im poruszanie się w wodzie. Infekcja zwykle przebiega od korzenia do łodygi, ale może również dojść do bezpośredniego zakażenia łodygi. Wysięki z końcówek rosnących korzeni wspomagają kiełkowanie i przyciągają zoospory. Patogen rozwija się w łodydze i na powierzchni rośliny; powstają nowe sporangiofory (struktury zawierające zarodnie, rodzaj zarodników) z zarodniami, które wystają przez aparaty szparkowe. Infekcja wtórna jest wywoływana na skutek kiełkowania zarodni lub przez zoospory wytwarzane w zarodni. Do kiełkowania na nadziemnych częściach roślin wymagane są wilgotne liście.

Patogeny są roznoszone przez wiatr, a wraz z deszczem przenikają z zainfekowanych roślin do gleby. Rozprzestrzenianie w glebie następuje poprzez wodę, ponieważ zoospory mogą łatwo poruszać się w niej. To wyjaśnia, dlaczego choroba rozprzestrzenia się szybciej, gdy zawartość wody w glebie lub podłożu przekracza poziom normalny lub poziom optymalny dla wzrostu roślin.