Macrolophus pygmaeus

Macrolophus pygmaeus – skuteczny sprzymierzeniec w ochronie upraw pomidora

Macrolophus pygmaeus to wielożerny, drapieżny pluskwiak, który odgrywa istotną rolę w biologicznej ochronie roślin. Wyróżnia się wyjątkową skutecznością w ograniczaniu populacji kluczowych szkodników upraw szklarniowych, takich jak mączliki, skośnik pomidorowy (Tuta absoluta) czy przędziorki. Dlatego jest powszechnie wykorzystywany w programach zintegrowanego zarządzania szkodnikami (IPM), szczególnie w uprawie pomidorów pod osłonami.

Dorosłe osobniki mają smukłą sylwetkę i charakterystyczne ciemne plamki na ciele. Nimfy są jasnozielone z wyraźnie widocznymi czerwonymi oczami. Zarówno larwy, jak i dorosłe owady są bardzo aktywnymi drapieżnikami – intensywnie polują na różne gatunki szkodników, skutecznie ograniczając ich liczebność.

Macrolophus pygmaeus, jako naturalny wróg wielu szkodników, łączy wysoką skuteczność działania z minimalnym wpływem na organizmy pożyteczne, oferując hodowcom zrównoważone i przyjazne środowisku rozwiązanie w ochronie upraw.

Zwalczane szkodniki:

Produkty zawierające Macrolophus pygmaeus

Mirical Mirical-N
Rozwiń wszystkie elementy

Jak stosować drapieżnego pluskwiaka Macrolophus pygmaeus?

Mirical należy wprowadzać na początku sezonu wegetacyjnego, zapewniając jednocześnie dostęp do pokarmu , w postaci Entofood i/lub Artefeed, ponieważ populacja drapieżnych owadów potrzebuje czasu, aby się zadomowić i rozwinąć. Choć Mirical może przetrwać, odżywiając się sokami roślinnymi, brak ofiar zwierzęcych znacznie spowalnia tempo rozwoju populacji.

Ilość Macrolophus pygmaeus zależy od warunków klimatycznych, rodzaju uprawy oraz przewidywanej presji ze strony szkodników, dlatego powinna być zawsze dostosowana do konkretnej sytuacji.

  • Mirical: zaleca się rozpoczęcie wprowadzania w sposób zapobiegawczy. Typowy zakres dawek to 0,25–5 osobników/m² na jedną aplikację. Zabieg należy powtórzyć po 2 tygodniach.

  • Mirical-N: dawki początkowe zazwyczaj mieszczą się w przedziale 10–50 osobników/m² na jedną aplikację, przy czym powinna ona zostać powtórzona co najmniej dwukrotnie.

W celu dobrania najlepszej strategii ochrony zaleca się konsultację z doradcą Koppert lub autoryzowanym dystrybutorem produktów Koppert.

  • Tekturowe zawieszki

    Tekturowe zawieszki

    • Otworzyć ostrożnie opakowanie we wnętrzu szklarni.
    • Rozmieścić zawartość jednego opakowania w dziesięciu miejscach, stosując po jednej zawieszce na roślinę, a następnie umieścić otwarte opakowanie w roślinie.
    • Zawieszki umieścić nad łodygą w pełni rozwiniętego liścia na szczycie rośliny.
    • Osobniki dziubałeczka mączlikowego (Macrolophus) wydostaną się z zawieszek i rozprzestrzenią po uprawach.

  • Butelka

    Butelka

    • Rozsypać preparat na czyste i suche maty z wełny mineralnej, do dozowników Dibox lub na liście.
    • Zadbać o to, aby rozprowadzony produkt nie był poruszany co najmniej przez kilka godzin.
    • W każde miejsce należy wprowadzić co najmniej 50 drapieżnych pluskwiaków.
    • Jedna butelka wystarcza na utworzenie 6–10 skupisk.
    • Produkt należy rozprowadzać cienkimi warstwami (maks. 1 cm grubości), aby umożliwić drapieżnym pluskwiakom wydostanie się z nośnika.

Najlepsze warunki do zastosowania Macrolophus pygmaeus

Optymalne dla produktu Mirical są temperatury powyżej 20°C - w niższych temperaturach rozwój dziubałeczka mączlikowego (Macrolophus pygmaeus) jest znacznie wolniejszy.

Żerowanie na szkodnikach

Chociaż Macrolophus pygmaeus preferuje mączliki, żywi się również mszycami, przędziorkami, jajami motyli i ich gąsienicami, wciornastkami, a także larwami miniarek. Gdy pluskwiak jest obecny w uprawie w dużych ilościach, może znacząco zredukować populację szkodników.

Soki roślinne są niezbędne do prawidłowego rozwoju Macrolophus pygmaeus, jednak nie wystarczają do zapewnienia pełnego wzrostu populacji. Samice, które żerują wyłącznie na sokach roślinnych, składają znacznie mniej jaj, a nimfy pozbawione dostępu do żywych ofiar mogą ginąć.

Spożywanie soków roślinnych może również prowadzić do uszkodzeń niektórych upraw, zwłaszcza niektórych odmian pomidorów oraz gerber. Ryzyko takich uszkodzeń wzrasta w warunkach niedoboru szkodników, zbyt dużej liczby owadów (ponad 100–150 osobników na roślinę) oraz przy osłabionym stanie roślin.

W przypadku delikatnych odmian pomidorów może dochodzić do deformacji owoców podczas zawiązywania, natomiast w gerberach mogą pojawić się zniekształcone kwiaty. Z tego względu nie zaleca się stosowania Macrolophus pygmaeus w uprawie gerber, a w przypadku pomidorów koktajlowych konieczne jest zachowanie ostrożności.

Cykl życiowy Macrolophus pygmaeus

Cykl życiowy Macrolophus pygmaeus obejmuje stadium jaja, pięciu stadiów rozwoju nimfy i osobnika dorosłego.

Samice mają długość 3,0-3,6 mm, a samce 2,9-3,1 mm. Są smukłe, czułki są n ieco krótsze od ich ciała, mają długie odnóóża. Samice mają duży, zaokrąglony odwłok, wewnątrz którego widoczny jest jajowód. Samce są nieco mniejsze od samic i mają cienki odwłok.

Owady są zielone, z wyjątkiem kilku czarnych plamek. Pierwsza część przednich skrzydeł jest przezroczysta, skórzasta, delikatnie zielona z małą czarną plamką pośrodku. Tylna część skrzydeł jest bezbarwna, błoniasta z brązową plamką. Macrolophus pygmaeus ma duże brązowe, półkuliste oczy, które są wyraźnie widoczne po bokach głowy. Ofriary przeszywają kłujką, po czym wysysają ich zawartość.

Rekomendowane dla Ciebie