


Informacje ogólne
Skośnik pomidorowy (Tuta absoluta) to poważny szkodnik zarówno polowych jak i szklarniowych upraw pomidorów. Należący do rodziny skośnikowatych (Gelechiidae) oligofag żeruje głównie na gatunkach psiankowatych (Solanaceae), takich jak słodka papryka, ziemniak, bakłażan, roślinach ozdobnych i chwastach psiankowatych Datura stramonium, Lycium chilense i Solanum nigrum.
Cykl rozwojowy i wygląd skośnika pomidorowego
Samica skośnika pomidorowego (Tuta absoluta) składa około 260 jaj. Jaja skośnika pomidorowego (Tuta absoluta) są cylindryczne. Na początku mają kolor od kremowej bieli po jaskrawożółty, a następnie ciemnieją w fazie embrionalnej i stają się niemal czarne przed wykluciem.
Larwy pierwszego stadium rozwojowego po wykluciu mają kolor od białawego do żółtawego. Drążą tunele wewnątrz liści, łodygi lub owoców. W okresie od drugiego do czwartego stadium rozwojowego stają się zielonkawe z czarnym pasmem za głową.
Przedpoczwarki skośnika pomidorowego (Tuta absoluta) są jaśniejsze niż larwy żerujące i mają typowo różowe zabarwienie na powierzchni grzbietowej. Gąsienice można czasami znaleźć poza tunelami w liściach lub owocach.
Przepoczwarczenie odbywa się w glebie lub na powierzchni liścia, w zwiniętym liściu lub w tunelu. Po opuszczeniu tunelu tworzą jedwabne kokony na liściach lub w glebie. Jeżeli przepoczwarczenie następuje w tunelach lub owocach, przedpoczwarki nie tworzą kokonów. Poczwarki mają zielonkawe zabarwienie, a następnie stają się kasztanowe i ciemnobrązowe na krótko przed pojawieniem się osobników dorosłych.
Dorosłe osobniki skośnika pomidorowego (Tuta absoluta) są szarobrązowe z nitkowatymi czułkami, naprzemiennie jasnymi lub ciemnymi segmentami i zakrzywionymi wargowymi palpami, które są dobrze rozwinięte. Na ich przednich skrzydłach widoczne są ciemne plamki. Osobniki dorosłe są aktywne nocą i zazwyczaj chowają się między liśćmi w ciągu dnia.
Objawy uszkodzeń
Największe szkody wyrządzają gąsienice skośnika pomidorowego, które żerują zarówno w liściach, łodygach jak i we wnętrzu owoców. Larwy żerują po wyjściu z jaja wgryzając się w łodygę, owoc lub liść.
Charakterystycznym uszkodzeniem są wydrążone korytarze, w których można znaleźć zarówno larwy jak i ich odchody. Uszkodzone tkanki stają się bardziej podatne na atak patogenów grzybowych, które prowadzą do pojawienia się zgnilizny. Roślina słabiej plonuje i wydaje owoce o niższej jakości.