Objawy uszkodzeń

Spośród wszystkich mszyc, mszyca brzoskwiniowo-ziemniaczana (Myzus persicae subsp. persicae) jest najważniejszym wektorem chorób wirusowych. Może przenosić co najmniej 100 różnych wirusów i jest słusznie traktowana jako poważne zagrożenie przez wielu hodowców.

Nimfy i osobniki dorosłe pobierają składniki odżywcze z rośliny i zakłócają równowagę hormonów wzrostu. W ten sposób wzrost rośliny zostaje opóźniony, co powoduje deformację liści lub, jeśli do infestacji dojdzie wystarczająco wcześnie w sezonie, śmierć młodych roślin. Zahamowanie wzrostu i defoliacja zmniejszają plon.

Sok roślinny jest bogaty w cukry, ale ma niską zawartość białka. W związku z tym mszyce muszą wydobywać duże ilości soku, aby uzyskać odpowiednią ilość białka. Nadmiar cukru jest wydzielany w postaci spadzi, przez co roślina i jej owoce są lepkie. Na tej spadzi wyrasta czarna pleśń grzybicza (Cladosporium spp.), która skaża rośliny owocowe i ozdobne, czyniąc je niezdatnymi do sprzedaży. W tym samym czasie zmniejsza się fotosynteza liści, co wpływa na produkcję.

Ślinka mszycy może wywoływać silne reakcje „alergiczne”, takie jak wady rozwojowe rosnących końcówek.

Cykl rozwojowy i wygląd mszycy brzoskwiniowo-ziemniaczanej

Mszyce mają złożony cykl rozwojowy, a osobniki dorosłe mogą występować zarówno w postaci uskrzydlonej, jak i bezskrzydłej, i charakteryzować się różnorodnością kolorów. W przypadku rozmnażania bezpłciowego młode mszyce rodzą się w postaci rozwiniętych nimf. Natychmiast zaczynają żerować na soku roślinnym i szybko rosną. Gdy rozmnażanie ma charakter płciowy, mszyce składają jaja, które zimują. W szklarniach rozmnażanie również odbywa się poprzez partenogenezę, a zapłodnione samorodne osobniki żeńskie wytwarzają nowe pokolenia osobników żeńskich. Przed osiągnięciem postaci dorosłej mszyce linieją czterokrotnie. Po każdym linieniu zrzucają białą skórę, co zdradza ich obecność w uprawie.

Bezskrzydłowe mszyce brzoskwiniowo-ziemniaczane (Myzus persicae subsp. persicae) mogą być zielone, biało-zielone, jasnożółtozielone, szarozielone, różowe lub czerwone. Są matowe, nigdy błyszczące. Uskrzydlone osobniki mają brązowoczarną głowę i klatkę piersiową oraz zielonożółty, zielony, a nawet czerwonawy brzuch. Na ich brzuchu widnieje ciemnobrązowa plamka, a na korpusie — kilka poprzecznych, czarnych pasów. Nimfy, które przekształcają się w uskrzydlone osobniki dorosłe, są często różowe lub czerwone.