Wciornastek w uprawie truskawki

Wciornastki to szkodniki, których bardzo obawiają się plantatorzy. Niestety, nie oszczędzają one także upraw truskawek. Wciornastek zachodni, tytoniowiec i różówek, gdyż właśnie te występują najczęściej w tych uprawach, żerują w kwiatach roślin powodując uszkodzenia widoczne później na owocach. To trudny przeciwnik, który w tym roku masowo pojawia się na plantacjach. Zaniedbanie monitoringu i nie zauważenie momentu, w którym owad pojawia się może skutkować silnym rozwojem populacji szkodnika i wielkimi szkodami w uprawie. Owad może doprowadzić nawet do całkowitego zniszczenia wszystkich owoców.

Wciornastki są bardzo małymi owadami, o wydłużonym kształcie ciała mierzącym około 0,8 -1,2 mm długości. Stadia larwalne mają jaśniejszy kolor niż ich dorosłe postaci. Barwa dorosłego owada zależy od źródła pożywienia i temperatury na plantacji. Wciornastek zachodni ma kolor od jasnokremowego po ciemnobrunatny. Samice wciornastka różówka mają ciemno-brązowe zabarwienie tułowia i skrzydeł, a samce są jaśniejsze.

Szkodniki wysysają soki komórkowe i pozostawiają plamki na liściach truskawki. Uszkodzenia rośliny są srebrzyste i widoczne są na nich odchody owada. Znajdują się one najczęściej na młodych częściach roślin. Wciornastki mogą powodować również deformacje, niezawiązywanie owoców i ordzawienia na owocach.

Obserwacja plantacji to najważniejszy krok w rozpoznaniu pojawienia się owada. Najlepszym narzędziem do monitorowania uprawy są niebieskie tablice lepowe Horiver. Należy je umieścić w pobliżu liści truskawki, już podczas kwitnienia. Tablice są wyposażone w wygodną podziałkę, która ułatwia liczenie szkodników. Uważne sprawdzanie ilości owadów na plantacji pozwoli zareagować w odpowiednim momencie i wdrożyć rozwiązania ograniczające jego liczebność. Regularne liczenie owadów złapanych na tablice lepowe daje też jasną informację o tempie rozwoju populacji i prawdopodobnym okresie osiągnięcia szczytowej liczebności. Dzięki temu producent może się znacznie lepiej przygotować na potencjalne zagrożenie.
Zagęszczenie tablic zależy od celu, który plantator sobie założył. Jeśli intencją jest wykrywanie szkodników, zaleca się stosowanie pięciu tablic na każde 1000 m². Jeśli mają one wspomagać biologiczne zwalczanie szkodników poprzez masowe ich wyłapywanie w ogniskach występowania, należy używać co najmniej jednej pułapki na 20 m², ale nie więcej niż jednej na 2 m². Do tego celu można używać zarówno małych, jak i większych tablic. Do masowego odłowu szkodnika można również wykorzystywać taśmy lepowe.

Wciornastki można wywabiać na tablice za pomocą atraktantu LUREM-TR. Środek znajduje się w dozowniku z membraną zapewniającą powolne uwalnianie. Zwiększa on aktywność dorosłych wciornastków. Owady wychodzą z kryjówek i chętniej zbliżają się do pułapek lepowych.

Należy podkreślić, że monitoring plantacji to szczegółowe sprawdzanie samych roślin. Na pierwszy rzut oka wciornastki mogą być niewidoczne, dlatego z wysoką starannością należy sprawdzać kwiaty truskawki, gdyż wciornastek żeruje najczęściej w tych miejscach.

Zabezpieczenie plantacji przed atakiem szkodnika jest pierwszym krokiem w kierunku zdrowej uprawy. Aby działać zapobiegawczo, dobrym wyborem jest stosowanie saszetek Swirski Ulti-Mite. Powolne uwalnianie, które jest zaletą tego produktu, polega na tym, że drapieżniki wydostają się z saszetek przez długi okres czasu zabezpieczając uprawę przed niechcianymi gośćmi. Opakowania mikrohodowli zawiesza się na roślinach przy pomocy kartonowych zawieszek u góry saszetki. Nie należy robić otworu w opakowaniu, ponieważ produkt jest fabrycznie przystosowany do działania. Saszetki świetnie sprawdzają się w tunelach, ponieważ nie przesychają i są biodegradowalne.
W zależności od wyników monitoringu wprowadzamy na plantację dodatkowe ilości drapieżnych roztoczy Amblyseius swirskii, które aktywnie poszukują ofiary, a następnie ją zjadają. Roztocza występujące w produkcie Swirski-Mite są zmieszane z otrębami i należy je aplikować bezpośrednio na liście truskawki. To rozwiązanie jest dedykowane walce z młodymi larwami wciornastka.

Kolejnym produktem do zwalczania wciornastków jest Thripor-L, który zawiera drapieżne pluskwiaki Orius laevigatus, do biologicznego zwalczania larw i osobników dorosłych różnych gatunków wciornastków. W razie braku wciornastków dziubałeczek wielożerny może również żywić się mszycami, przędziorkami, jajami motyli i pyłkiem.

Dla zwiększenia skuteczności biologicznego zwalczania wciornastka stosuje się Attracer, jako dodatek do zabiegów, wywabiający szkodniki z uprawy. Jest to roztwór kilku cukrów (fruktozy, glukozy i sacharozy), który powoduje, że wciornastki wychodzą z kryjówek.

Zwalczanie wciornastka metodami biologicznymi w uprawie truskawek jest możliwe i skuteczne, jednak wymaga dużej uważności plantatora. Najważniejsze jest wychwycenie momentu, w którym owad zaczyna niebezpiecznie rozprzestrzeniać się na uprawie.