Orius laevigatus

Orius laevigatus do zwalczania wciornastków

Orius laevigatus to niewielki, ale bardzo skuteczny drapieżny pluskwiak zastosowany do biologicznej kontroli szkodników z rodzaju Wciornastek. Ten pożyteczny owad został szeroko zintegrowany ze strategiami zarządzania szkodnikami w różnych systemach rolnictwa i ogrodnictwa. Zarówno dorosłe osobniki, jak i nimfy Orius laevigatus są żarłocznymi drapieżnikami, biegłymi w przebijaniu i żerowaniu na miękkich ciałach swoich ofiar.

Drapieżny pluskwiak Orius laevigatus jest zastosowany do kontroli szkodników wymienionych poniżej:

Naturalny wróg Orius laevigatus jest dostępny w Koppert jako Thripor-L.

Jak stosować Orius laevigatus?

Drapieżny pluskwiak Orius laevigatus jest dostępny w butelce (Thripor-L).

  • Przed użyciem delikatnie wstrząsnąć butelką.
  • Rozsypać materiał na czystych płytach z wełny mineralnej, liściach i/lub w skrzynkach do aplikacji (Dibox).
  • Stosować w grupach liczących co najmniej 50 owadów w celu stworzenia populacji i zachęcenia do kojarzenia się w pary
  • Upewnić się, że materiał pozostaje nienaruszony w miejscu aplikacji przez kilka godzin po aplikacji.

Dawka Thripor-L zależy od klimatu, uprawy i zagęszczenia wciornastków i powinna być zawsze dostosowana do konkretnej sytuacji. Wprowadzanie należy rozpocząć natychmiast po wykryciu pierwszych wciornastków w uprawie. Zakres dawek wynosi zazwyczaj od 0,5 do 10 na m2/uwolnienie. Uwalnianie należy powtórzyć raz lub dwa razy. Skonsultuj się z doradcą Koppert lub uznanym dystrybutorem produktów Koppert w celu uzyskania porady na temat najlepszej strategii w danej sytuacji.

Najlepsze warunki do zastosowania Orius laevigatus

Optymalne temperatury dla Thripor-L to powyżej 20°C (68°F), niższe temperatury znacznie spowalniają rozwój Orius laevigatus. Skuteczność zmniejsza się w temperaturach powyżej 30°C (86°F).

Żerowanie na szkodnikach

Orius laevigatus jest drapieżnikiem żerującym na wciornastkach. Ofiara jest przebijana aparatami gębowymi, a zawartość ciała jest zjadana. Żeruje na wszystkich stadiach rozwojowych wciornastków. Nimfy Orius laevigatus zabijają około 54 nimfy Frankliniella occidentalis w drugim stadium rozwoju (średnio cztery dziennie). Dorosłe samice mogą zabić do 20 nimf lub od sześciu do siedmiu dorosłych osobników dziennie. Są również kanibalistyczne. W roślinach wytwarzających pyłek młodsze nimfy Orius występują głównie na liściach, podczas gdy starsze nimfy i osobniki dorosłe występują głównie na kwiatach.

Cykl życiowy Orius laevigatus

Różne etapy życia drapieżnego pluskwiaka Orius laevigatus można rozpoznać podczas stosowania tego środka biokontroli, obserwując jego unikalne cechy na każdym etapie:

  • Stadium jaja: Jaja Orius laevigatus są małe, mają około 0,4 mm długości, owalny kształt i zwykle są składane pojedynczo w tkankach roślinnych, takich jak liście, łodygi lub kwiaty. Są one zazwyczaj białe lub półprzezroczyste i trudno je dostrzec bez dokładnej inspekcji.

  • Stadium nimfy: Nimfy Orius laevigatus są głównym stadium drapieżnym. Przypominają mniejsze wersje osobników dorosłych, ale nie mają w pełni rozwiniętych skrzydeł. Nimfy są początkowo żółte, a w miarę dojrzewania stają się ciemniejsze (pomarańczowe do brązowych). Mają przeszywające aparaty gębowe, którymi żywią się wciornastkami i innymi małymi owadami.

  • Stadium dorosłe: Dorosłe osobniki Orius laevigatus to małe, wydłużone owady o długości około 1,4-2,4 milimetra. Mają czarne lub ciemnobrązowe ciało z białymi znaczeniami na skrzydłach. W stanie spoczynku skrzydła leżą płasko na grzbiecie, ukazując charakterystyczny czarno-biały wzór. Dorosłe osobniki są aktywnymi drapieżnikami, żywiącymi się wciornastkami. Spożywają również pyłki i soki roślinne, które mogą uzupełniać ich dietę w przypadku niedoboru ofiar.

Regularnie kontrolując rośliny i zwracając uwagę na obecność tych stadiów rozwojowych, hodowcy mogą skutecznie monitorować dynamikę populacji Orius laevigatus i oceniać ich wpływ na kontrolę szkodników. Rozpoznanie tych stadiów pomaga w zrozumieniu ich zasiedlenia i skuteczności w programie biokontroli.