Informacje ogólne
Omacnica prosowianka (Ostrinia nubilalis) jest poważnym szkodnikiem kukurydzy, który atakuje również jabłonie, truskawkę, paprykę i inne rośliny. Występuje w Europie, Afryce Północnej i Ameryce Północnej, gdzie została sprowadzona.
Cykl rozwojowy i wygląd omacnicy prosowianki
Osobniki dorosłe mają rozpiętość skrzydeł 22–32 mm, a ich skrzydełka przednie mają barwę od jasnożółtawej do oliwkowobrązowej z nieregularnymi fioletowymi szarymi znaczeniami. Tylne skrzydła są jasnoszare z ciemniejszymi oznaczeniami.
Jaja są prawie płaskie, mają średnicę około 1 mm i są białe zaraz po złożeniu, ale później żółkną. Czarna głowa larwy jest widoczna tuż przed wykluciem. Jaja są składane w stosach i zachodzą na siebie jak dachówki. Średnia liczba jaj w stosie wynosi 30.
Larwy mają długość do 25 mm oraz bladopurpurowobrązowe lub brązowawe ciało z ciemnymi plamami i bladym środkiem u podstawy włosów. Ich głowa ma kolor od brązowego po czarnobrązowy. Poczwarki mają długość do 2 cm i barwę od jasno- do ciemnoczerwonej.
W Europie osobniki dorosłe pojawiają się w czerwcu. Jaja są składane głównie na spodniej stronie liści. Larwy początkowo żywią się liśćmi, a następnie drążą tunele w górnej części roślin kukurydzy. Później larwy z drugiego pokolenia drążą tunele do międzywięźli łodygi, gdzie tworzą rozległe galerie. Larwy przepoczwarczają się in situ w galeriach lub w glebie. W pełni rozwinięte larwy zimują w tunelach w zaroślach, łodygach i kłosach kukurydzy lub w dziko rosnących roślinach.
Objawy uszkodzeń
Poziome rzędy dziur w młodych liściach powstałe na skutek żerowania larw stanowią wczesną oznakę ataku rośliny przez omacnicę prosowiankę. Później na łodygach lub na wierzchołkach uszu kukurydzy pojawiają się wyraźnie widoczne dziury i nalot. Żłobienie tuneli przez larwy osłabia łodygi i powoduje ich pękanie przy podmuchach wiatru.
Żerowanie larw w łodydze kukurydzy niszczy tkankę naczyniową. W rezultacie silnie zainfekowane rośliny są mniejsze i produkują mniej ziaren w kolbie.