Skip to content
Skontaktuj się z nami

Ogólne

Wirus mozaiki pepino (PepMV) to jednoniciowy wirus RNA (rodzaj Potexvirus, rodzina Fexiviridae), który został pierwotnie wyizolowany z pepino (Solanum muricatum), południowoamerykańskiego owocu podobnego do melona. Od sezonu 1999-2000 wirus zaczął uszkadzać uprawy pomidorów szklarniowych w Europie. Chociaż wirus powoduje poważne problemy tylko w uprawie pomidorów, inne rośliny z rodziny Solanaceae (rodzina psiankowatych), takie jak bakłażan, psianka czarna, niektóre odmiany ziemniaków i papryki oraz niektóre rośliny należące do rodzajów Nicotiana (np. tytoń), Datura (np. jabłoń ciernista) i Physalis (np. Physalis floridana) mogą również działać jako żywiciel.

Biologiczne rozwiązania dla Wirus pepino

Filtry:
Wyczyść wszystkie filtry
Pokaż wszystko Pokaż mniej
znalezione produkty:

Masz pytania lub potrzebujesz pomocy?

Znajdź dystrybutora

Dowiedz się więcej:

Objawy uszkodzenia

Wpływ infekcji PepMV na plantatorów pomidorów jest zróżnicowany. Do zmienności tej przyczynia się kilka czynników. Jednym z nich jest tożsamość genetyczna wirusa - który izolat którego szczepu - powoduje infekcję. Moment w cyklu uprawy, w którym dochodzi do infekcji, jest kolejnym czynnikiem, który może mieć istotny wpływ na powodowane szkody. Na przykład infekcja na początku sezonu, gdy roślina nie wydaje jeszcze owoców, zazwyczaj powoduje mniejsze straty niż infekcja, która ma miejsce, gdy rośliny są silnie obciążone. Typowe dla szkód powodowanych przez PepMV jest to, że są one bardzo intensywne przez kilka tygodni, a następnie zanikają, by ostatecznie powrócić w dalszej części sezonu. Oznacza to, że uszkodzenia mogą być bardziej dotkliwe w pewnym okresie roku, a 50-60% owoców nie nadaje się do sprzedaży.

Co więcej, niektóre odmiany pomidorów są bardziej podatne na utratę jakości z powodu PepMV niż inne, a klimat również ma na to wpływ. Ogólnie rzecz biorąc, gdy roślina ma większy stres z jakiegokolwiek powodu, straty będą znacznie wyższe.

Objawy zwykle wyglądają 2-3 tygodnie po zakażeniu i mogą znacząco wpływać na wydajność i jakość upraw, takich jak pomidory.

Typowe objawy to

Liście i łodygi

  • Główki przypominające pokrzywy i/lub pęcherzyki na liściach
  • Zahamowany wzrost liści
  • Liście mają blady lub szary kolor
  • Nekrotyczne i obumierające liście
  • Żółty (chlorotyczny) i brązowy (nekrotyczny) mozaikowy wzór na liściach
  • Żółte plamy na starszych liściach i chloroza międzynerwowa
  • Martwica łodyg

Owoce

  • Żółte lub pomarańczowe cętki na pomidorach
  • Płomienisty wzór na pomidorach
  • Pęknięcia i uszkodzenia owoców (pękanie)

Objawy na owocach mogą wyglądać jak objawy na pozostałej części rośliny lub nie, w zależności od odmiany pomidora, warunków środowiskowych i izolatu PepMV.

Cykl życia PepMV

PepMV jest przenoszony głównie mechanicznie poprzez kontakt między roślinami, zanieczyszczone narzędzia, ręce i odzież. Może być również przenoszony przez nasiona, choć jest to mniej powszechne. Gdy wirus dostanie się do rośliny, zazwyczaj przez uszkodzoną tkankę naskórka, zaczyna się replikować. Wewnątrz komórek gospodarza wirusowy RNA jest kopiowany i integrowany z genomem gospodarza. Proces ten obejmuje syntezę białek wirusowych i tworzenie nowych cząsteczek wirusa.

Znane są cztery różne szczepy wirusa: szczep chilijski (CH2), szczep europejski (EU), szczep peruwiański (LP) i szczep amerykański (US1). W obrębie tych szczepów można zaobserwować wiele różnych osobników, zwanych izolatami. W Europie dominuje szczep chilijski (CH2), który występuje w 90% zakażeń. Jeśli w przypadku zakażenia występuje więcej szczepów, infekcja jest zwykle bardziej agresywna niż w przypadku obecności tylko jednego szczepu. Jednak w obrębie szczepów istnieje również zmienność między różnymi izolatami należącymi do tego samego szczepu. Chociaż różne izolaty w obrębie jednego i tego samego szczepu są genetycznie bardzo podobne, mogą wykazywać bardzo różne poziomy agresywności w roślinie, a w konsekwencji w nasileniu objawów i powodowanych przez nie szkód. Na przykład istnieją bardzo agresywne izolaty chilijskie, ale także bardzo łagodne, które powodują mniej objawów.

Wirus mozaiki pepino jest wysoce zakaźny i rozprzestrzenia się za pośrednictwem zainfekowanego sprzętu, takiego jak wózki, nożyczki i noże. Jeśli sok roślinny zainfekowanej rośliny zostanie przeniesiony na niezainfekowaną roślinę, niezainfekowana roślina jest również narażona na ryzyko choroby. Może się to również zdarzyć, gdy przedmioty takie jak odzież lub telefony miały kontakt z zakażonymi uprawami. Jeśli jedna roślina w szklarni zachoruje na PepMV, reszta roślin z pewnością pójdzie w jej ślady. PepMV może przetrwać w szczątkach roślin i na skażonych powierzchniach przez kilka tygodni, pozostając zakaźnym i gotowym do zarażenia nowych roślin.

Jak zapobiegać wirusowi mozaiki pepino

Wirus mozaiki pepino jest wysoce zakaźny i przenoszony mechanicznie. Możliwe sposoby przenoszenia mechanicznego to narzędzia, pracownicy, goście, telefony komórkowe, owady itp. Innymi słowy, wszystkie środki, za pomocą których sok roślinny zainfekowanej rośliny wchodzi w kontakt z niezainfekowaną rośliną. Gdy tylko jedna roślina w szklarni zostanie zainfekowana wirusem, niemożliwe jest zabezpieczenie innych roślin szklarniowych przed infekcją z powodu szybkiego rozprzestrzeniania się wirusa. Niezbędne są zatem rygorystyczne protokoły higieny zapobiegające przedostawaniu się wirusa do szklarni.

Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania objawom PepMV jest ochrona krzyżowa. W tej technologii rośliny są celowo inokulowane łagodnym izolatem wirusa PepMV. Zapobiega to późniejszym infekcjom agresywnymi izolatami tego samego wirusa, a zatem objawy choroby nie rozwijają się i nie dochodzi do strat w plonach lub jakości.

Potrzebujesz pomocy?

Znajdź rozwiązanie Znajdź dystrybutora Dołącz do Koppert One
Potrzebujesz pomocy?