Buxatrap
Informacje ogólne
Ćma bukszpanowa (Cydalima perspectalis) należy do rodziny Crambidae. Pochodzi z umiarkowanych i subtropikalnych regionów Azji Wschodniej (Japonia, Korea, Chiny). Ćma bukszpanowa (Cydalima perspectalis) to oligofagiczny gatunek żerujący głównie na liściach bukszpanu (Buxus spp.). Ciężka defoliacja może prowadzić do rośliny. Ponieważ bukszpany są sprzedawane w Europie na dużą skalę, ćma bukszpanowa (Cydalima perspectalis) stanowi poważne zagrożenie jako gatunek inwazyjny.
Cykl rozwojowy i wygląd ćmy bukszpanowej
Samica ćmy bukszpanowej (Cydalima perspectalis) pozostawia skupiska od 5 do 20 jaj w przezroczystej galaretowatej masie na liściach bukszpanu. Jasnozielone, owłosione larwy mają czarne pasy z białymi kropkami oraz czarną głowę. W zależności od warunków środowiskowych, takich jak długość dnia, temperatura i źródło pokarmu, larwy przechodzą przez pięć do siedmiu wylinek.
Poczwarki ukrywają się między liśćmi i są trudne do wykrycia. Na początku przepoczwarczania są zielone z brązowymi podłużnymi liniami, a pod koniec przepoczwarczania stają się jasnobrązowe z ciemnym wzorem.
Występują dwa warianty osobników dorosłych. Najczęściej spotykany typ ma opalizujący biały kolor z ciemnobrązową obwódką na zewnętrznej części skrzydeł, natomiast drugi rodzaj jest jasnobrązowy. W obydwóch przypadkach możemy zaobserwować charakterystyczne, jasne kropki w kształcie półksięzyca. Dorosłe ćmy bardzo sprawnie latają, aktywne są w nocy. W ciągu dnia odpoczywają na bukszpanach lub na innych okolicznych roślinach. Ćma bukszpanowa (Cydalima perspectalis) przechodzi diapauzę obligatoryjną trwającą sześć lub osiem tygodni. W zależności od długości dnia może rozpocząć diapauzę w czwartym lub piątym stadium rozwojowym.
Objawy uszkodzeń
Larwy ćmy bukszpanowej żywią się głównie liścmi, ale mogą także atakować korę, powodując wysychanie i obumieranie roślin. Uszkodzenia bukszpanu najczęściej zaczynają się od dolnej części, gdzie znajdują się najstarsze liście. Typowe objawy to uszkodzenia spowodowane żerowaniem na krawędziach liści, na skutek których roślina często zostaje całkowicie ogołocona z liści.
