Fuzarioza kłosów lub parch

Większość gatunków grzybów Fusarium wytwarza wyłącznie zarodniki bezpłciowe, jednak niektóre produkują również askospory. Ogólnie większość gatunków grzybów Fusarium ma podobny cykl rozwojowy. Grzyby Fusarium zimują przez wiele lat w glebie i resztkach pouprawowych zakażonych roślin w postaci chlamidospor (grube komórki grzybni) lub grzybni. Mogą również przetrwać na nasionach, strukturach szklarniowych, narzędziach i maszynach. Pierwotna infekcja jest przenoszona przez nasiona lub zachodzi jako infekcja korzeni na wierzchołku korzenia lub w małych ranach, np. w miejscu, w którym główny korzeń rozgałęzia się na korzenie boczne.

Grzyby Gibberella zeae (Fusarium graminearum) zimują jako chlamidospory i askospory w resztkach pouprawowych. Źródłem pierwotnej infekcji jest to inokulum lub zakażone nasiona. Zainfekowane nasiona nie kiełkują prawidłowo, a sadzonki obumierają, co powoduje nieregularną gęstość plonu. Podstawa łodygi może zostać zainfekowana na skutek zakażenia sadzonki lub przez bezpośrednią infekcję przez zimujące inokulum. Na zakażonej łodydze wytwarzane są konidia, które dalej rozprzestrzeniają chorobę. Grzyby Gibberella zeae (Fusarium graminearum) atakują głównie starsze, położone niżej liście. Zarodniki są przenoszone w górę do kłosów przez rozpryskujące krople deszczu lub wiatr. Na zainfekowanych kłosach wytwarzane są typowe różowe zarodniki, które mogą dalej rozprzestrzeniać chorobę. Askospory grzybów Gibberella zeae (Fusarium graminearum) kiełkują w temperaturze od 4 do 35°C, przy optymalnym zakresie od 25 do 28°C. Kiełkowanie zachodzi wyłącznie przy wilgotności względnej powyżej 80%. Ciepłe (25–30°C) i wilgotne warunki (wilgotność względna powyżej 85%) zwiększają ryzyko infekcji.