Entomite-M
Informacje ogólne
Muchówki te należą do rodziny Sciaridae. Gatunki, które powodują najwięcej szkód w uprawach, należą do rodzajów Bradysia i Lycoriella. Gatunki Lycoriella występują głównie w komercyjnych uprawach grzybów, gdzie mogą spowodować ogromne szkody.
Muchówki z rodziny Sciaridae zwykle występują w podmokłych, wilgotnych środowiskach i pojawiają się bardzo często w szklarniach na całym świecie. Mimo, że generalnie nie wyrządzają one szkód zdrowym roślinom, muchówki z rodziny Sciaridae są zagrożenie dla sadzonek i innych młodych materiałów roślinnych.
Cykl rozwojowy i wygląd muchówek z rodziny Sciaridae
Cykl rozwojowy muchówek z rodziny Sciaridae dzieli się na następujące etapy: stadium jaja, 3 stadia larwalne, stadium spoczynkowe i postać dorosła. Dorosłe owady to szaroczarne muchy o długości ciała od 1 do 5 mm z długimi czułkami. Mają stosunkowo długie odnóża, a na ich skrzydłach widoczne jest bardzo wyraźne użyłkowanie. Mucha ma małą główkę wyposażoną w aparat ssący, ale w swoim krótkim życiu prawie wcale się nie odżywia. Samce są zwykle mniejsze niż samice. Nie latają szybko i wolą wilgotne obszary w ciemnych miejscach, z dużą ilością materiału organicznego. Występują przez cały rok.
Ich jaja są małe (od 0,1 do 0,25 mm) i mają żółtawobiały kolor. Składane są na powierzchni ziemi blisko korzeni roślin. Larwy mogą osiągać od 5 do 12 mm długości i od 0,5 do 1,5 mm średnicy. Są beznogie i mają rzucającą się w oczy czarną głowę. Ich głowa jest wyposażona w aparat do gryzienia i żucia. Przepoczwarczenie odbywa się w małej dziurze w ziemi. Poczwarki są białe, ale później stają się żółte lub brązowe. Tylny koniec poczwarki pozostaje ruchliwy.
Objawy uszkodzeń
Larwy muchówek z rodziny Sciaridae żerują głównie na resztkach organicznych i grzybach, które na nich rosną, chociaż niektóre gatunki mogą również spożywać żywy materiał roślinny. Osobniki dorosłe preferują wilgotne siedliska i wybierają szeroką gamę patogenicznych i niepatogenicznych mikroorganizmów do składania jaj.
Pośrednie uszkodzenia są powodowane przez larwy i osobniki dorosłe przenoszące patogeny grzybowe, takie jak Fusarium, Botrytis i Verticillium, z chorych na zdrowe rośliny.
Bezpośrednie uszkodzenia są wynikiem żerowania larw na korzeniach. Larwy żywią się głównie rozkładającym się materiałem roślinnym oraz glonami i grzybami obecnymi w glebie. Mogą one jednak również żywić się włośnikami, korzonkami i tkanką korzeniową, łodygową i liściową. Późniejsze stadia rozwojowe mogą nawet żerować na łodygach roślin. Uszkodzenia spowodowane żerowaniem tworzą również szlaki inwazji dla różnych grzybów patogenicznych. Ponieważ larwy poruszają się w bardzo ograniczonym zakresie, obumieranie roślin ma zwykle charakter lokalny. Szczególnie narażone są młode rośliny, które są wilgotne i dobrze nawodnione.